จากป่า...มาถึงหมู่บ้านฝรั่งเศสแล้ว

"อันยองฮาเซโย"

          ผมกล่าวทักทายมักคุเทศก์ชาวต่างชาติ ที่กำลังงุนงนแล้วตอบผมมาว่า "สวัสดีครับ"  คนไทยพูดเกาหลีส่วนคนเกาหลีพูดไทย(*0*)  รถสำหรับใช้เดินทางในวันนี้ถือว่าใหญ่มากเลยทีเดียว  ผมกวาดสายตาดูรอบๆกะด้วยสายตาแล้วน่าจะนั่งได้ประมาณ  40  คน  ผมเลือกนั่งแถวที่สองริมหน้าต่าง  สมาชิกในกรุ๊ปทัวร์ครั้งนี้แต่ละคนหน้าใสเบิกบานมาก มีทั้งมาเป็นคู่แบบผม  และมาแบบครอบครัวใหญ่ๆ

          รถค่อยๆเคลื่อนออกมาจากสนามบิน  ข้างนอกถ้ามองออกไปจะเห็นทะเลของเกาหลี  ผมว่าทะเลเมืองไทยสวยกว่าเยอะ  ชายหาดที่นี่สีคล้ำๆแต่เอาน่าถึงมันจะไม่น่าเล่น  แต่อาจเต็มไปด้วยสารอาหารที่มีคุณค่าก็ได้  ระหว่างที่จะไปถึงเมืองแรกที่จะเที่ยว  ผมได้ชมบรรยากาศโดยรอบแล้วพบว่าที่นี่มีแต่ป่าเขาจริงๆ  แต่เชื่อไหมว่าถึงจะมีป่าเขาเยอะแต่พืชนั้นไม่สามารถที่จะใช้กินเหมือนไทยเราได้เลย แต่ไม่เป็นไร ถึงจะกินไม่ได้แต่ก็ช่วยเพิ่มพื้นที่สีเขียวให้กับโลกของเรา  การเกษตรของที่นี่เท่าที่เห็นเค้ามีโรงเรือนสำหรับใช้ปลูกผักแบบไฮโดรโพนิกกันเยอะเลย (ผมคิดเองนะว่าน่าจะเป็นแบบนี้)  ถ้าเมืองไทยทำได้บ้างก็อาจจะช่วยเพิ่มผลผลิตและลดสารการใช้สารเคมีในการฆ่าวัชพืชหรือแมลงต่างๆได้เยอะทีเดียว  อยากปลูกผักกางมุ้งบ้างจัง...ความคิดในการค้าขายพุ่งออกมาทันที่ 55

"ถึงแล้วลาโพรวองซ์  หมู่บ้านฝรั่งเศส  สถานที่ถ่ายทำ...."

          พี่ไกด์ทั้งสองสัญชาติอธิบายต่างๆนานาเกี่ยวกับสถานที่แรกที่เราจะได้ไปถึง  ยิ่งทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นไปกันใหญ่เพราะจะได้เที่ยวแล้ว  บ้านทรงฝรั่งตั้งเรียงรายสีสันสดใสพร้อมให้เราเข้าไปชม  แต่ขณะนั้นผมไม่ไหวแล้วขอตัวก่อนนะครับ ห้องน้ำไปทางไหน  พี่ไกด์ชี้มือไปทางที่ห้องน้ำอยู่  ผมใส่เกียร์ม้าไปอย่างรวดเร็วแต่เอ๊ะ!!! ไหนหว่า  ผมมองตามป้ายและเข้าไป  โอ้โหนึกว่าบ้านคน  ถ้าห้องน้ำจะสวยและสะอาดมากขนาดนี้

          สภาพโดยรวมข้างนอกดูคลาสสิคมากครับ  ผมชอบสีสันสดๆแบบนี้จัง ดูไว้เผื่อเป็นไอเดียเลือกสีบ้าน  ผมเดินไปตามโซนต่างๆ โดยเริ่มเดินดูสวน

ตามมาด้วยของที่ระลึกที่ราคาก็ทำให้ระลึกได้อยู่เหมือนกัน

และโซนสุดท้าย  ของกิน

สุดท้ายแต่เป็นการเสียเงินวอนครั้งแรกได้ขนมนี่ ติดมือมา

          ราคาก็พอตัวครับ  ตามค่าครองชีพ  หวานๆเย็นๆ  ใส่ปากรอให้น้ำแข็งละลาย  อร่อยเหาะ

          เมื่อพลังงานจากข้าวมื้อแรกที่ทานมาบนเครื่องบินเริ่มใช้ไปหมด  ท้องก็ส่งเสียงร้องดังจ๊อกๆ  เป็นสัญญาณบอกว่าได้เวลาอาหารกลางวันแล้วสิ  มื้อแรกแบบเกาหลีขอนำเสนอ

"ทัคคาลบี"

          ไก่ผัดซอสบาร์บีคิว คือการเอาข้าว ไก่ และผัก มาผัดร่วมกันในกระทะร้อนๆ (ทานช้าๆนะครับ ระวังปากพอง) เวลาทานจะทานอาหารต้องทานพร้อมกันสี่คน  มีผมแม่กับพี่สาวแสนสวยอีกสองคนร่วมมื้อกัน  ที่นี่จะมีกิมจิไว้คอยเป็นเครื่องเคียงให้เราทานกับอาหารด้วย  อาหารที่นี่ส่วนใหญ่จะรสชาติจืดเพราะเป็นอาหารเพื่อสุขภาพ  ก็แปลกๆไม่ค่อยคุ้นเพราะผมทานรสจัดมาก  ปกติผมไม่ทานไก่ด้วยเลยอร่อยแบบเกาหลีได้ไม่เต็มที่  ทำให้มื้อนั้นต้องขอข้าวเยอะหน่อยเพราะขออร่อยจากน้ำพริกที่แม่เตรียมมาละกัน (รู้ทันอ่ะ) เมื่ออิ่มกันแล้วสถานที่ต่อไป ก็คือสถานที่สุดฮิต นั่นก็คือ..

"แต่น แตน แต๊น แต๋น"

ทายกัน ให้ถูกนะครับ ใบ้ขนาดนี้แล้ว เดี๋ยวมาต่อ