จากป่า...มา N seoul Tower

"...รู้ไหม ที่ไหนที่มีกำแพง ที่มีกำแพงที่มีกุญแจคล้องอยู่..."

          เพื่อนหลายคนอาจตอบคำถามนี้ได้ แต่ถ้าใครยังไม่ทราบผมจะพาไปดู..

"ที่นี่ใช่ไหมครับ ทำไมมันแปลกๆ"

          ผมมองขึ้นไปยังภูเขาที่ข้างๆ ที่มีทางขึ้น พี่ไกด์บอกเราว่าใช่เลย สถานที่ข้างบนนี้แหละที่เราจะได้ไปเที่ยวต่อไป แต่ยังไม่ใช่ตรงนี้เพราะที่เที่ยวต้องนั่งรถขึ้นไปข้างบนนู้นอีก ทางขึ้นเขาชันเป็นปกติ ฝั่งนึงเป็นต้นไม้สีเขียว อีกฝั่งเป็นเมืองหลวง ไม่ได้มาเห็นกับตาคงไม่เชื่อ ว่าเมืองหลวงอย่างนี้จะมีภูเขาที่อุดมสมบูรณ์แบบนี้ด้วย ผมมองสำรวจบ้านเมืองของชาวเกาหลี พี่ไกด์ก็แนะนำไป คนส่วนใหญ่ที่นี่นับถือศาสนาคริสต์จึงมีโบสถ์เป็นจำนวนมาก มีบ้างที่เป็นวัดแบบพุทธซึ่งไม่มากนัก

บ้านเมือง

"ชันขนาดนี้แล้วใครจะไปขึ้นไหว"

          เมื่อรถจอดสนิท สมาชิกทุกคนก็ได้เวลาลง ทางข้างหน้าที่จะเดินขึ้นชันและไกลมาก มองออกไปแล้วเหนื่อยโดยไม่ต้องคิดมากแต่ก็พยายามที่จะขึ้นไปจนถึงข้างบนให้ได้ คนมาเที่ยวที่นี่มีมากพอควร เพราะความชันคนเดินลงก็เดินสบายๆ ส่วนคนที่เดินขึ้นอย่างผมก็เหนื่อยหน่อย ด้วยความที่เป็นคนซุ่มซ่ามเลยขอเกาะราวบันไดค่อยๆขึ้นไปดีกว่า ลื่นล้มลงคงจะไม่ดี เดินไปได้สักพักได้กลิ่นบางอย่าง ซึ่งคงเป็นกลิ่นปุ๋ยแน่ๆ กลิ่นแบบนี้ แต่จะทำไงได้ ก็ต้องทนเดินให้พ้นๆจากแหล่งกำเนิด เมื่อขึ้นไปถึงด้านบนค่อยโล่งหน่อย เพราะเป็นที่ราบแล้ว หันหลังกลับไปรู้สึกภูมิใจเล็กๆที่ขึ้นมาได้จนถึงจุดนี้ มองไปข้างบนเห็นหอคอยขนาดใหญ่ ตั้งรอให้เราเสียเงินเข้าไปเที่ยว เลยขอถ่ายภาพมาหน่อยนึง 

มีพี่สาวชาวเกาหลีสองคนมาแจกใบปลิวเลยขอมาสักชอต

หอคอย ถ่ายยังไงก็ไม่ถึงยอด

          ที่นี่มีการแสดงแบบพื้นบ้านให้ดูด้วยครับแต่ผมไม่ค่อยได้สนใจ เพราะมีจุดหมายคือน้องหมี ไม่สิตัวใหญ่กว่าผมขนาดนี้คงต้องเรียกพี่หมีแล้วแหละ ทำท่าน่ารักยืนรอให้ผมไปถ่ายรูปด้วยอยู่ เลยขอสักภาพ ข้างในจะเป็นพิพิธภัณฑ์ ของหมี แต่ผมไม่ได้ไปชมหรอกครับ เดี่ยวเกิดกิเลส

น้องหมีมาถ่ายรูปกับพี่มะ

          ต่อจากนั้นผมก็เดินไปดูว่ามีอะไรที่น่าสนใจขายไหม มีหลายอย่างครับ แต่ไม่ได้ซื้อ เพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ของฮิตที่นี่เป็นกุญแจมีมากมายหลายหลากมากขนาดให้เลือกสรร ที่กุญแจฮิตเพราะที่นี่มีกำแพงไงครับ กำแพงสำหรับคล้องกุญแจของคู่รัก อย่าให้พูดมากเลยอิจฉา เค้ามาเป็นคู่รัก แต่ผมก็มาเป็นคู่นะครับ คู่แม่ลูก ผมสำรวจด้วยสายตาหาว่าตอนเช้าเราไปอยู่ตรงไหนนะ อนุสาวรีย์นกฟินิกซ์อยู่ตรงไหนนะ พยายามเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเพราะไกลสุด เลยเปลี่ยนมาถ่ายรูปกับของที่อยู่ใกล้ๆอย่างเช่นกุญแจพวกนี้ดีกว่า

ของใครบ้างเอ่ย

หอคอยสูงไปป่ะ

เก๊กนิด

วิวสวยๆ

          หลังจากที่เดินกันจนเมื่อยตุ้มก็ได้เวลากลับ ตอนลงก็สบายแล้วไม่เหนื่อยเหมือนตอนขึ้น ถ้าไม่เกรงใจคนอื่นคงกลิ้งลงไปแล้ว ท้องเริ่มส่งเสียงครอกแครก คงได้เวลาอาหารเย็นแล้วซึ่งมื้อนี้ขอเสนอ

                                                         PORK BULKOK บาร์บีคิวเกาหลี

จะเป็นการนำเนื้อหมู มาผัดกับซอส เส้นจันทน์ กะหล่ำ 

          เมนูนี้อร่อยมากเลยครับ(ไม่รู้เพราะหิวหรือเปล่า) เคี้ยวกันกรุบกรับ แต่กินไปได้ซักพัก ดันมีคนพูดว่าเนื้อโฮ่ง หยุดกินกันทั้งโต๊ะเลยครับ แล้วก็สัณนิษฐานกันต่างๆนานา เอ๊ะทำไมเนื้อบางจัง เอ๊ะทำไมไม่มีมัน เอ๊ะทำไมหนังนุ่มๆ เอ๊ะหรือว่าเป็นเนื้อโฮ่ง พอเราสันนิษฐานกันเสร็จก็ถามพี่ไกด์ว่าเนื้ออะไร พี่ไกด์บอกเนื้อโฮ่ง ก็มองหน้ากันกินไม่ลงหรอก แต่พี่ไกด์นะก็เล่นกับเราด้วย สุดท้ายก็จัดการหมดกระทะ เพราะถ้าเป็นเนื้อโฮ่งจริงคงไม่มีใครมาทำให้เรากินหรอกเพราะราคาแพง หายาก และกินกันเฉพาะเทศกาล   

          อิ่มจัดๆแบบนี้ถ้าจะให้ดีต้องเดินย่อย คืนนี้พี่ไกด์พาไปเดินย่อยที่ทงแดมุน แต่นานมากกว่าจะถึงหลับซะหลายตื่นเลย เพราะเป็นย่านใจกลางเมืองด้วยทำให้รถติด แต่ก็ไม่มากเท่าไทย ผมมองข้างนอกดูตึกต่างๆทรงแปลกๆ กล้องวงจรปิดที่นี่เยอะมากไปได้สักพักก็เจอ ตลอดระยะทาง พี่ไกด์บอกว่าที่นี่จราจรอยู่ในห้องดุว่าใครทำผิด แล้วจะส่งใบสั่งไป ไม่มีโบกกวักเรียกแบบไทย ใกล้ถึงตลาดทงแดมุน ต้องเตรียมตัวลงแล้วครับ จอดรถนานไม่ได้ เดี๋ยวคนขับโดนจับปรับ ที่นี่ไม่ได้ถ่ายรูปมาเลยเพราะว่าเหนื่อยมาก จุดประสงค์หลักในการมาคือซื้อของที่เพื่อนฝาก โดยเฉพาะเครื่องสำอางเยอะมากและของแถมได้มาเยอะมากเช่นกัน หลังจากตัวเบาหวิวแล้วก็ได้เวลากลับไปพักผ่อน เพื่อเตรียมตัวกลับไทยแล้ว